KIYIKÖY

Dün akşam yemeğini Kıyıköy'de yedik. Çok yakınımızda olmasına rağmen ben ilk defa gittim. Çok beğendim. Yeşillikler içersinde Karadenize bakan küçük bir sahil kasabası. İki yanından kıvrılarak denize akan iki deresi var. Tam ortalarında yemyeşil bir tepede kurulmuş Kıyıköy. Bir doğa harikası. Yine 'yabancılarda olsa cennet yaparlardı biz kıymetini bilemiyoruz' geyiklerine sardık. Hakikaten öyle. Amalfi'den neyi eksik bizim Kıyıköyün. Tamam baktığı sahil Karadeniz belki ama yinede çok güzel. Anladığım kadarıyla halkın geçimi Balıkçılık ve Ormancılık. Birazda turizm. Küçük bir yer olmasına rağmen yol üzerinde pek çok lokanta, pansiyon ve çay bahçesi gördüm. İstanbula çok yakın, bize daha da yakın. Bir çay bahçesi vardı ki manzara şahane. Gideceksin bir hafta sonu erken orada kahvaltı yapacaksın. Enfes olur eminim. Dönerkende balıkçılardan balığını alıp geleceksin eve. Bir iş yemeğiydi malesef o sebeple çok fazla fotoğraf çekemedim. Size tavsiyem bir hafta sonu doldurun çoluk çocuğu arabaya gidin görün Kıyıköyü. Orasını beğenmezseniz yolda içinden geçtiğiniz ormanlara hayran kalacaksınız. Yol üzerindeki dükkanlardan manda yoğurdu ve kaymağı almayı da ihmal etmeyin. Ama çok sıcağa kalmayın. Yazın sahil insandan geçilmiyormuş. Benden söylemesi.

Yemekler enfesti. Kalkan, levrek, pavurya, istavrit... ne bulduysak yedik. Denizden babam çıksa onu da yiyecektik korkarım. Ama pavuryalara üzüldüm sonradan. Bir gıdım et için koskoca hayvanı öldürüryoruz. Değmez bence. Sonradan masamıza gelen canlı pavuryanın etkisi büyük bu fikrin yerleşmesinde.

Güzel bir akşamdı. Tekrarlanması ümidindeyim.