19 Şubat 2010 Cuma

FİLM GİBİ BİR GÜN...


Hani filmlerde olur ya! Dünya yok olmak üzeredir, bitki örtüsü diye birşey kalmamış, soluyacak hava azalmış, güneş yüzünü göstermez olmuştur. Sağ kalmayı başaran bir avuç insan ellerinde ki son kozu da oynamış belirsiz sonucu endişeyle beklemektedir. Birden bir damla yağmur düşer kupkuru toprağa, bulutlar arasından güneş parlar, ardından bir gökkuşağı belirir. Alkış kıyamet. birbirine sarılıp ağlayanlar mı ararsın, güneşe kucak açanlar mı? Kötü günler geride kalmıştır artık:)


Aynı öyle bugün Trakya da hava. Upuzun ve sopsoğuk geçen bir kışın ardından güneş öyle bir parladı ki bugün sevinçten ağlayasım geldi doğrusu. Hatta telaşla çıktım evden geç kaldım yahu dedim öğlen olmuş. Bir gün önce aynı saatte uyandığımda alaca karanlıktı çünkü ortalık.


Ofisteyiz ama bugün. Parlak güneşin hatrına tatil yapmaz mı patron? Atın kendinizi sokaklara, gezin tozun, sahilde bir çay için benim yerime de demez mi? ...demez kanımca:(