Ece kızım, koca kızım büyüdü. Allahıma şükürler olsun. Bildiğin konuşuyor. Bıcır bıcır herşeyi anlatıyor. Işığı kapattım anne... Yine açtım anne... Uzak atta gidelim anne...Şortum takıldı anne...Yemem, götür anne...Kokuyo anne...Kaka yaptım bitti anne...Salla uyucam anne...İstanbula gidelim anne... Herşeyi anlatıyor artık. Bundan bir ay önce konuşuyor ama cümle kuramıyor diyordum. Bir ayda aldığı yol şaşılacak derecede. Hatta geçen hafta sonundan beri bir hayli ilerletmiş konuşma işini diyor eltim. Gerçekten bu yaşlarda bir hafta bile fark ediyor. İnşallah İngilizceleri, İspanyolcaları da böyle çabucak öğrenir miniğim. Anne Nazan diyor bana:) Anneme de anne dediği için sanırım böyle bir çözüm buldu kendince. Cabum annemmm diye bir sarılışı var ki ömre bedel. Cabum canım demek elbet. Yalnız burada bir aksaklık var. Babasını severken de cabum annem diyor, teyzesini, halasını severken de. Canım annemi sevgisini göstermekte kullanacağı bir deyim olarak algılıyor kanımca:) Çok tatlılar yaa. Anlatılamayacak kadar hem de. İmkanınız varsa sürekli doğurun, yoksa çocuklu ailelerle haşır neşir olun. En kral psikolog su dökemez eline bu miniklerin. Çok seviyorum onu. Allah uzun hayırlı sağlıklı ömür nasip etsin inşallah minik kuşuma. Tüm minik kuşlara.
